ອີງຕາມຂໍ້ມູນດ້ານລະບາດວິທະຍາໃນໄລຍະຜ່ານມາຊີ້ໃຫ້ເຫັນວ່າຜູ້ສຳຜັດໃກ້ຊິດກັບຜູ້ຕິດເຊື້ອພະຍາດໂຄວິດ-19 ມີອັດຕາການຕິດເຊື້ອທີ່ສູງຂຶ້ນຊຶ່ງຜູ້ສຳຜັດ ໃກ້ ຊິດ ທີ່ໄດ້ກາຍເປັນຜູ້ຕິດເຊື້ອແມ່ນມາຈາກສະມາຊິກ ຄອບຄົວ, ໝູ່ ແລະ ກຸ່ມພະນັກງານທີ່ເຮັດວຽກຢູ່ ບ່ອນດຽວກັນ. ການເຄື່ອນໄຫວປົກກະຕິຂອງກຸ່ມ ສ່ຽງ ເປັນປັດໃຈທີ່ ເຮັດໃຫ້ມີການແຜ່ເຊື້ອພະຍາດ ໂຄວິດ-19 ໄປຫຼາຍສະຖານທີ່ ແລະ ມີການລະບາດ ເປັນຈຸ້ມຊຶ່ງການລະບາດຢູ່ ສປປ ລາວ ຍັງຢູ່ໃນລະດັບ ທີ່ໜ້າກັງວົນ ໂດຍສະເພາະໃນນະຄອນຫຼວງວຽງຈັນ, ເພາະຍັງມີຜູ້ຕິດເຊື້ອຫຼາຍຄົນທີ່ຍັງ ບໍ່ທັນສາມາດລະບຸ ໄດ້ຊັດເຈນເຖິງ ແຫຼ່ງທີ່ມາຂອງການຕິດເຊື້ອ ເຊິ່ງເຮັດ ໃຫ້ຍາກ ຕໍ່ການ ຄວບຄຸມການລະບາດ. ນອກຈາກນີ້, ໃນຊຸມຊົນອາດຍັງມີຜູ້ຕິດເຊື້ອທີ່ຍັງບົ່ມຊ້ອນຢູ່ ເພາະ ຜູ້ຕິດເຊື້ອຫຼາຍຄົນຈະບໍ່ມີອາການສະແດງອອກ ຫຼື ບໍ່ຮູ້ວ່າຕົນເອງໄດ້ສຳຜັດກັບຜູ້ຕິດເຊື້ອມາແລ້ວ ໂດຍ ຍັງສືບຕໍ່ໃຊ້ຊີວິດປົກກະຕິ, ຖ້າຜູ້ຕິດເຊື້ອ ແລະ ຜູ້ສຳ ຜັດໃກ້ຊິດກັບຜູ້ຕິດເຊື້ອຮູ້ຕົວໄວ ແລ້ວໃຫ້ການ ຮ່ວມ ມື ກັບເຈົ້າໜ້າທີ່ ແລະ ປະຕິບັດມາດຕະການເຂັ້ມ ງວດ ແຕ່ຫົວທີ ກໍຈະຊ່ວຍໃຫ້ປະເທດຂອງເຮົາ ຄວບຄຸມ ການລະ ບາດພາຍໃນຊຸມຊົນໄດ້ ເທື່ອລະ ກ້າວ, ການປະຕິບັດຕາມມາດຕະການປ້ອງກັນຂັ້ນ ພຶ້ນຖານເປັນວິທີປ້ອງກັນທີ່ ໄດ້ຜົນດີທີ່ສຸດ ເຖິງວ່າທ່ານຈະໄດ້ຮັບວັກຊີນແລ້ວກໍຕາມ.
ເຖິງແມ່ນວ່າພະຍາດໂຄວິດ-19 ຈະເປັນພະຍາດ ທີ່ຮ້າຍແຮງ ແຕ່ທຸກຄົນສາມາດປ້ອງກັນ ແລະ ຫຼຸດຜ່ອນຄວາມສ່ຽງຂອງຕົນເອງດ້ວຍການຮັກສາໄລຍະຫ່າງຈາກຄົນອື່ນ, ໝັ່ນລ້າງມືດ້ວຍສະບູ ແລະ ນໍ້າສະອາດ ຫຼື ເຈວລ້າງມືທີ່ປະສົມທາດເຫຼົ້າ, ໃສ່ຜ້າອັດປາກ-ດັງ, ໝັ່ນອະນາໄມສິ່ງຂອງ ຕ່າງໆທີ່ມືເຮົາຈັບເລື້ອຍໆ, ຢູ່ໃນບ່ອນທີ່ມີອາກາດຖ່າຍເທໄດ້ດີ ແລະ ບໍ່ຈັບບໍລິເວນໃບໜ້າຂອງຕົນເອງ ແລະ ອື່ນໆ.
ຂໍ້ມຸນ: ສູນຂ່າວສານການແພດສຸຂະສຶກສາ
